Naar Viborg

Het blijft maar mooi weer en dus nog de tijd voor een excursie naar de Finse grensplaats Viborg. Ik dacht eerst dat het al in Finland was, maar het bleek toch een echt Russische plaats. Alweer 's morgens vroeg eruit en naar de bus. Deze keer een wat meer aftandse Franse bus. De bus was al bijna helemaal vol toen ik aankwam (en dat was toch ruim een half uur voor het vertrek). Na een uitgebreide controle van onze kaartjes stapte onze reisleidster in.... Ja hoor dezelfde als van Novgorod. Dat beloofde wat te worden. En ze maakte haar naam ook geheel waar door voortdurend te kwaken en te vertellen over zaken die ons zo vroeg echt niet interesseerden. Onderweg kwamen we bij het punt voor de plaspauze. Er werd niet gestopt omdat de reisleidster vond dat er teveel bussen al stonden. Dus moesten we wachten tot het eerste excursie punt, waar er onmiddellijk lange rijen ontstonden voor de plashuisjes.

Nu ja het park "Mon repos" was leuk om te zien en de omgeving prachtig. Toen naar een standbeeld van Lenin, waarvan de leidster later zei dat ze er niets aan vond (veel te statisch), Daarna was het tijd voor het lokale kasteel. Met de klim in de toren, waarbij er veel gesteun en gezucht onstond door het lopen op naaldhakjes. Het uitzicht was buitengewoon. We konden het centrum mooi zien liggen en daar ben ik dus direct naar toe gelopen. Ik heb maar afgezien van de excursie onder leiding van mevrouw naar ongeveer alle kerken. Van dichtbij was het minder fraai. Veel onderkomen gebouwen en slechte straten. Om 16.30 was het weer in de bus (zoals altijd weer wachten op de laatkomers), na een ritje van 2,5 uur om 19.15 terug in de stad.